汉赋  司马相如  经典

xiào wǔ huáng dì chén huáng hòu shí dé xìng pō dù bié zài cháng mén gōng chóu mèn bēi sī wén shǔ jùn chéng dū sī mǎ xiàng rú tiān xià gōng wéi wén fèng huáng jīn bǎi jīn wèi xiàng rú wén jūn qǔ jiǔ yīn yú jiě bēi chóu zhī cí ér xiàng rú wéi wén yǐ wù zhǔ shàng chén huáng hòu fù dé qīn xìng qí cí yuē 　　　　fú hé yì jiā rén xī bù xiāo yáo yǐ zì yú hún yú yì ér bù fǎn xī xíng kū gǎo ér dú jū yán wǒ zhāo wǎng ér mù lái xī yǐn shí lè ér wàng rén xīn qiàn yí ér bù xǐng gù xī jiāo dé yì ér xiāng qīn 　　　　yī yú zhì zhī màn yú xī huái zhēn què zhī huān xīn yuàn cì wèn ér zì jìn xī dé shàng jūn zhī yù yīn fèng xū yán ér wàng chéng xī qī chéng nán zhī lí gōng xiū bó jù ér zì shè xī jūn zēng bù kěn hū xìng lín kuò dú qián ér zhuān jīng xī tiān piāo piāo ér jí fēng dēng lán tái ér yáo wàng xī shén huǎng huǎng ér wài yín fú yún yù ér sì sè xī tiān yǎo yǎo ér zhòu yīn léi yǐn yǐn ér xiǎng qǐ xī shēng xiàng jūn zhī chē yīn piāo fēng huí ér qǐ guī xī jǔ wéi wò zhī chān chān guì shù jiāo ér xiāng fēn xī fāng kù liè zhī yín yín kǒng què jí ér xiāng cún xī xuán yuán xiào ér cháng yín fěi cuì xié yì ér lái cuì xī luán fèng xiáng ér běi nán 　　　　xīn píng yī ér bù shū xī xié qì zhuàng ér gōng zhōng xià lán tái ér zhōu lǎn xī bù cóng róng yú shēn gōng zhèng diàn kuài yǐ zào tiān xī yù bìng qǐ ér qióng chóng jiàn xǐ yǐ yú dōng xiāng xī guān fú mǐ mǐ ér wú qióng jǐ yù hù yǐ hàn jīn pū xī shēng chēng hóng ér sì zhōng yīn 　　　　kè mù lán yǐ wéi cuī xī shì wén xìng yǐ wéi liáng luó fēng róng zhī yóu shù xī lí lóu wú ér xiāng chēng shī guī mù zhī bó lú xī wěi cēn cī yǐ kāng liáng shí fǎng fú yǐ wù lèi xī xiàng jī shí zhī qiāng qiāng wǔ sè xuàn yǐ xiāng yào xī làn yào yào ér chéng guāng zhì cuò shí zhī líng pì xī xiàng dài mào zhī wén zhāng zhāng luó qǐ zhī màn wéi xī chuí chǔ zǔ zhī lián gāng 　　　　fǔ zhù méi yǐ cóng róng xī lǎn qū tái zhī yāng yāng bái hè jiào yǐ āi háo xī gū cí zhì yú kū yáng rì huáng hūn ér wàng jué xī chàng dú tuō yú kōng táng xuán míng yuè yǐ zì zhào xī cú qīng yè yú dòng fáng yuán yǎ qín yǐ biàn diào xī zòu chóu sī zhī bù kě cháng àn liú zhǐ yǐ què zhuǎn xī shēng yòu miào ér fù yáng guàn lì lǎn qí zhōng cāo xī yì kāng kǎi ér zì áng zuǒ yòu bēi ér chuí lèi xī tì liú lí ér zòng héng shū xī yì ér zēng xī xī xǐ lǚ qǐ ér páng huáng yú cháng mèi yǐ zì yì xī shǔ xī rì zhī qiān yāng wú miàn mù zhī kě xiǎn xī suì tuí sī ér jiù chuáng tuán fēn ruò yǐ wéi zhěn xī xí quán lán ér chǎi xiāng 　　　　hū qǐn mèi ér mèng xiǎng xī pò ruò jūn zhī zài páng tì wù jué ér wú jiàn xī hún guàng guàng ruò yǒu wáng zhòng jī míng ér chóu yú xī qǐ shì yuè zhī jīng guāng guān zhòng xīng zhī háng liè xī bì mǎo chū yú dōng fāng wàng zhōng tíng zhī ǎi ǎi xī ruò jì qiū zhī jiàng shuāng yè màn màn qí ruò suì xī huái yù yù qí bù kě zài gēng dàn yǎn jiǎn ér dài shǔ xī huāng tíng tíng ér fù míng qiè rén qiè zì bēi xī jiū nián suì ér bù gǎn wàng

sī mǎ xiāng rú cháng mén fù

　　汉武帝的陈皇后，当时很受宠爱，生性相当妒忌。后来被皇帝冷落，住在长门宫，忧愁烦闷，悲伤地思念着皇帝。她听说蜀郡成都的司马相如是天下擅长写文章的人，就奉上黄金百斤，送给司马相如和卓文君买酒喝，趁机请司马相如为她写排解悲愁的文辞。于是司马相如就写了一篇文章来感悟打动皇上，陈皇后再次得到皇帝的宠爱。那篇文章的内容如下：

　　什么地方的美丽女子，玉步轻轻来临。芳魂飘散不再聚，憔悴独自一身。曾许我常来看望，却为新欢而忘故人。从此绝迹不再见，跟别的美女相爱相亲。

　　我所做的是如何的愚蠢，自以为欢爱靠得住。愿赐给我机会容我哭诉，愿郎君颁下回音。明知是虚言仍然愿意相信那是诚恳，期待着相会长门。每天都把床铺整理好，郎君却不肯幸临。走廊寂寞而冷静，风声凛凛而晨寒相侵。登上兰台遥望郎君啊，精神恍惚如梦如魂。浮云从四方涌至，长空骤变、天气骤阴。一连串沉重的雷声，像郎君的车群。风飒飒而起，吹动床帐帷巾。树林摇摇相接，传来芳香阵阵。孔雀纷纷来朝，猿猴长啸而哀吟。翡翠翅膀相连而降，凤凰由北，南飞入林。

　　千万感伤不能平静，沉重积压在心。下兰台更茫然，深宫徘徊，直至黄昏。雄伟的宫殿像上苍的神工，高耸着与天堂为邻。依东厢倍加惆怅，伤心这繁华红尘。玉雕的门户和黄金装饰的宫殿，回声好像清脆钟响。

　　木兰木雕刻的椽，文杏木装潢的梁。豪华的浮雕，密丛丛而堂皇。拱木华丽，参差不齐奋向上苍。模糊中生动的聚在一起，仿佛都在吐露芬芳。色彩缤纷耀眼欲炫，灿烂发出奇光。宝石刻就的砖瓦，柔润的像玳瑁背上的纹章。床上的帷幔常打开，玉带始终钩向两旁。

　　深情的抚摸着玉柱，曲台紧傍着未央宫。白鹤哀哀长鸣，孤单的困居在枯杨。又是绝望的长夜，千种忧伤都付与空堂。只有天上的明月照着我，清清的夜，紧逼洞房。抱瑶琴想弹出别的曲调，这哀思难遣地久天长。琴声转换曲调，从凄恻渐渐而飞扬。包含着爱与忠贞，意慷慨而高昂。宫女闻声垂泪，泣声织成一片凄凉。含悲痛而唏嘘，已起身却再彷徨。举衣袖遮住满脸的泪珠，万分懊悔昔日的张狂。没有面目再见人，颓然上床。荃兰茝等做成的枕头席子，散发着以兰茝的草香。

　　忽然在梦境中醒来，隐约又躺在郎君的身旁。蓦然惊醒一切虚幻，魂惶惶若所亡。鸡已啼而仍是午夜，挣扎起独对月光。看那星辰密密横亘穹苍，毕卯星已移在东方。庭院中月光如水，像深秋降下寒霜。夜深深如年，郁郁心怀，多少感伤。再不能入睡等待黎明，乍明复暗，是如此之长。唯有自悲感伤，年年岁岁，永不相忘。

司马相如《长门赋》