宋文  欧阳修

zhēn wéi zhōu dāng dōng nán zhī shuǐ huì gù wéi jiāng huái liǎng zhè jīng hú fā yùn shǐ zhī zhì suǒ lóng tú gé zhí xué shì shī jūn zhèng chén shì yù shǐ xǔ jūn zǐ chūn zhī wéi shǐ yě dé jiān chá yù shǐ lǐ xíng mǎ jūn zhòng tú wéi qí pàn guān sān rén zhě lè qí xiāng dé zhī huān ér yīn qí xiá rì dé zhōu zhī jiān jūn fèi yíng yǐ zuò dōng yuán ér rì wǎng yóu yān 　　　　suì qiū bā yuè zǐ chūn yǐ qí zhí shì zǒu jīng shī tú qí suǒ wèi dōng yuán zhě lái yǐ shì yú yuē yuán zhī guǎng bǎi mǔ ér liú shuǐ héng qí qián qīng chí jìn qí yòu gāo tái qǐ qí běi tái wú wàng yǐ fú yún zhī tíng chí wú fǔ yǐ chéng xū zhī gé shuǐ wú fàn yǐ huà fǎng zhī zhōu chǎng qí zhōng yǐ wéi qīng yàn zhī táng pì qí hòu yǐ wéi shè bīn zhī pǔ fú qú jì hé zhī dì lì yōu lán bái zhǐ zhī fēn fāng yǔ fú jiā huā měi mù liè zhí ér jiāo yīn cǐ qián rì zhī cāng yān bái lù ér jīng jí yě gāo méng jù jué shuǐ guāng rì yǐng dòng yáo ér shàng xià qí kuān xián shēn jìng kě yǐ dá yuǎn xiǎng ér shēng qīng fēng cǐ qián rì zhī tuí yuán duàn qiàn ér huāng xū yě jiā shí lìng jié zhōu rén shì nǚ xiào gē ér guǎn xián cǐ qián rì zhī huì míng fēng yǔ shēng wú niǎo shòu zhī háo yīn yě wú yú shì xìn yǒu lì yān fán tú zhī suǒ zǎi jiē qí yī èr zhī lüè yě ruò nǎi shēng yú gāo yǐ wàng jiāng shān zhī yuǎn jìn xī yú shuǐ ér zhú yú niǎo zhī fú chén qí wù xiàng yì qù dēng lín zhī lè lǎn zhě gè zì dé yān fán gōng zhī suǒ bù néng huà zhě wú yì bù néng yán yě qí wèi wú shū qí dà gài yān 　　　　yòu yuē zhēn tiān xià zhī chōng yě sì fāng zhī bīn kè wǎng lái zhě wú yǔ zhī gòng lè yú cǐ qǐ dú sī wú sān rén zhě zāi rán ér chí tái rì yì yǐ xīn cǎo mù rì yì yǐ mào sì fāng zhī shì wú rì ér bù lái ér wú sān rén zhě yǒu shí jiē qù yě qǐ bú juàn juàn yú shì zāi bú wèi zhī jì zé hòu shú zhī qí zì wú sān rén zhě shǐ yě 　　　　yú yǐ wéi sān jūn zhī cái xián zú yǐ xiāng jì ér yòu xié yú qí zhí zhī suǒ xiān hòu shǐ shàng xià jǐ zú ér dōng nán liù lù zhī rén wú xīn kǔ chóu yuàn zhī shēng rán hòu xiū qí yú xián yòu yǔ sì fāng xián shì dà fū gòng lè yú cǐ shì jiē kě jiā yě nǎi wèi zhī shū lú líng ōu yáng xiū jì

ōu yáng xiū zhēn zhōu dōng yuán jì

　　真州作为一个州郡，位置正处于东南水运交通的枢纽地带，因此成为江淮、两浙、荆湖发运使的治所。龙图阁直学士施正臣、侍御史许子春任发运使时，恰好监察御史里行马仲途担任他们的判官。三个人为他们能在一起而高兴，他们趁着空闲的日子，寻得真州废弃的监军营地而修筑东园，每日前往游赏。

　　本年秋八月，子春因公事来到都城，特将他们所建的东园画成图卷带给我看，说：“这个园宽有百亩，有流水横在它的前面，清池浸润在它的右面，高台建在它的北面。台上，我们筑起了可供登高望远的拂云亭；池边，我们建起了可供俯视清波的澄虚阁；水中，我们造起了浮波逐浪的画舫。园中空地筑起清宴堂，后园则开辟了一个习射娱宾的园圃。满池荷花绚丽夺目，幽兰白芷芬芳扑鼻，还有佳花美木种植成行，浓荫交织，而过去这里却是苍烟白露、荆棘丛生的地方；屋脊高耸，桷子粗大，水光日影，上下摇动，厅堂宽敞幽静，回声悠长，清风习习，而从前这里却是颓墙破壁，深沟断堑的荒凉废墟；遇上天气晴朗，或是逢年过节的时候，真州的文士美女便来游赏，弹琴吹笛，尽情吟唱，而过去碰到风雨阴沉的日子，这里只有鼪鼯鸟兽的嗥叫声。我因此才深信人力是可以改变环境的啊。这图里所画的只是全部景物的十分之一二罢了。至于登高遥望江山的远近，戏水追逐鱼鸟的沉浮，那么自然景物的形象意趣，登高临水的欢乐，观赏的人便各有会心了。凡是画工画不出来的东西，我也就无法叙述了。请您为我们描写出个大概的情形来吧。”

　　子春又说：“真州，天下的交通要冲。四面八方的宾客来往不绝，都可以和我们在这里同游乐，岂止我们三人独自享受呢？然而池水楼台日益修葺更新，花草树木日益繁茂妍丽，四方的人士无日不来，而我们三人总有一天都要离去的，怎能不眷恋于此呢？如果不为这园写一篇记，那么后来的人谁知道是我们三人创建的呢？”

　　我认为这三个人才能足以互相辅助成就大事，对他们所负职责又能同心协力，懂得政事的轻重缓急，使上上下下都供应丰足，东南六路的百姓也没有辛苦愁怨的叹息之声。然后才在空闲时间休息，和四方的贤士大夫在园中共同游乐。这都是值得称赞的事，于是我为他们写下这篇文章。庐陵欧阳修记。

欧阳修《真州东园记》